اثرات کاربرد متقابل اسپرمیدین و تنش شوری در گیاه فلفل

تنش شوری یکی از عوامل محیطی محدود کننده رشد و نمو گیاهان است و بر روی فرآیندهای فیزیولوژیکی گیاهان اثر منفی دارد. بنابراین، ترکیبات زیادی در زمینه کاهش اثرات زیان آور این تنش مورد استفاده قرار گرفته اند. این پژوهش، به منظور بررسی اثرات اسپرمیدین بر تخفیف تنش شوری گیاه فلفل در مرحله رویشی انجام شده است. در مرحله چهار برگی، اثر اسپرمیدین در سه سطح(0، 1 و 2 میلی مولار) بر تنش شوری محلول کلرید سدیم با غلظتهای 0، 50 و 150 میلی مولار مورد بررسی قرار گرفت. محلول اسپرمیدین در سه دوره زمانی: 1- همزمان با افزودن محلول کلرید سدیم به خاک، 2- یک روز قبل از افزودن محلول کلرید سدیم و 3- یک روز بعد از افزودن محلول کلرید سدیم، بر روی برگهای گیاه فلفل اسپری شد. در هفته بعد نیز همین مراحل تکرار شد. سپس، طول ریشه و برخی از پارامترهای بیوشیمیایی مانند مقدار پراکسیداسیون لیپیدها، پروتئین و آسکوربات و دهیدروآسکوربات اندازه گیری و نتایج به دست آمده با نرم افزارspss  آنالیز شد. اثر متقابل و همزمان غلظت 2 میلی مولار اسپرمیدین و شوری بالا تأثیر مثبتی بر طول ریشه داشت. همچنین، نتایج نشان داد که غلظت 150 میلی مولار محلول کلرید سدیم موجب افزایش مقدار مالون دی آلدئید، کاهش پروتئین و کاهش مقدار آسکوربات برگ گردید. در حالی که، اسپرمیدین این وضعیت را بهبود بخشیده و علائم ناشی از تنش و آسیبها در گیاهان تیمار شده توسط اسپرمیدین کمتر مشاهده گردید. بنابراین، به نظر می رسد که می توان از این ماده در جهت مقاومت به تنش اکسیداتیو گیاهان استفاده کرد.